Zamach

Czuje ogromna radosc, bo slysze jego krzyk -le, le- placze!!! Po arabsku -le- znaczy nie.
Jestesmy szczesliwi, w ten sloneczny, tunezyjski piatek.
Wtedy jeszcze nie wiemy, ze kilkaset kilometrow od naszego domu i kilka godzin zanim urodzilam Berberka, pewien chlopak, wylal na siebie, w akcie desperacji i na znak protestu, kanister benzyny i dokonal samopodpalenia.
Kilkanascie dni pozniej zmarl, a na jego pogrzebie bylo tysiace osob.
W Tunezji nastapila eksplozja protestow, nazwana pozniej Jasminowa Rewolucja.
Z kraju wycofano turystow, wprowadzono godzine policyjna, widok uzbrojonych patroli stal sie powszedni, jak szum palm na wietrze.
Nagle zycie zamarlo, nie bylo turystow, a wiec i pracy, a co za tym idzie rowniez pieniedzy.
Smsami i telefonami uspokajalam rodzine i bliskich w Polsce, ze u nas wszystko ok.
Jednak strach towarzyszyl mi caly czas, bo przeciez mialam w domunoworodka i mala Berberowne. Berberek i Berber nie mieli paszportow, wiec gdyby cos zaczelo nam grozic, to co bym zrobila? Co moglabym zrobic, dokad uciekac z rodzina?
Gdy Berber wychodzil jeszcze czasem do pracy wieczorem, tlumaczylam samej sobie, ze sie nie boje, ze nie przeraza mnie to, ze jestem z dwojka malych dzieci w domu posrodku nikad, ze dom tem ma drzwi z trzech stron, ktore mozna wywalic pchnieciem nogi!
Codzienne zycie stalo sie trudniejsze, w sklepach zaczelo brakowac oleju, cukru, gazu, mleka- wszystkiego!
Telewizor byl wlaczony caly czas, obgryzalismy paznokcie, patrzac co sie dzieje.
Z tego okresu, najglebiej zapadly mi w pamiec obrazy, gdy wszyscy, non stop ogladali wiadomosci i ja, patrzaca na mojego syna, ktory w wieku kilkunastu dni, spal slodko na naszym malzenskim lozu, a ja ze lzami w oczach, przygladalam mu sie i myslalam, co bedzie jutro, za tydzien...
Dzis te wspomnienia wrocily ogromna, przytlaczajaca fala, bo w dzielnicy Bardo, w Tunisie, dokonano zamachu. Zgineli rowniez Polacy!
Straszny to dzien, wierzcie mi, ze nie tylko dla ofiar i ich rodzin, ale rowniez dla Tunezyjczykow.
Oni odczuja to najbardziej, ci zwykli ludzie, ktorzy pracuja ciezko, za pare groszy w hotelach. Odczuja to piekarze i lekarze, sklepikarze i wszyscy Ci, ktorzy w najmniejszym nawet stopniu sa powiazani z turystyka, a ze turystyka jest istotna galezia tunezyjskiej gospodarki, w kosc dostana wszyscy.
Po rewolucji, gdy nikt nie przylatywal, ludzie kradli, zeby moc kupic dzieciom cos do jedzenia.
Nie wiem co byloby z nami, gdybysmy nie sprzedali naszej wypozyczalni quadow i nie mieli oszczednosci, za ktore zylismy, i dzieki ktorym wyjechalismy w koncu z Tunezji.
W tej chwili to nie jest istotne, jaki idiota i dlaczego, dokonal tego ataku.
Cierpiec beda zwykli obywatele i wierzcie mi, to nie sa brudasy, ani czlonkowie ISIS, to ludzie, tacy jak my, ktorzy po prostu urodzili sie w innej wierze.
Oni potepiaja takie zachowania i sa nimi zbulwersowani.
Zbulewrsowana jestem i ja, bo czesc mojego serca jest tunezyjska, bo moje dzieci i maz sa Tunezyjczykami i maja tam swoich dziadkow, ciocie i wujkow.
Nie moge czytac wiadomosci, bo wspomnienia mnie przerastaja, a glupie, rasistowskie komentarze, doprowadzaja do lez zlosci.
Wstyd mi za takich ludzi, wstyd, ze nawoluja do zemsty, ze wyzywaja od najgorszych.
Strach sie bac, strach zyc, w takiej Europie.
Czy taki komentujacy, jest w tym momencie lepszy od idioty, ktory wymysla i wykonuje takie ataki? Pewnie gdyby dac mu bron i powiedziec to twoj wrog, strzelilby bez wahania!
To dlugi i osobisty post, napisany pod wplwyem emocji.
Skladamy kondolencje wszystkim bliskim ofiar zamachu.